Poëzie en Platte gronden

Op 27 januari begint de week van de poëzie 2022. Ramsey Nasr schreef het Poëziegeschenk met als titel ‘Wij waren onder de betovering’. Het is een verzameling van tien gedichten die gebaseerd zijn op de brieven die de schilder Vincent van Gogh schreef.  

Van Gogh verbleef eind 1883 van 11 september tot 6 december in ZuidWest-Drenthe, tussen Hoogeveen, Veenoord/Nieuw-Amsterdam en Zweeloo. Na aankomst per trein was zijn belangrijkste vervoermiddel de trekschuit, een boerenkar of te voet. Op 15 september wandelt hij naar het kerkhof in Pesse: ‘de donkere strook masthout die het afsluit scheidt een tintelende lucht van den ruigen grond, die in ’t algemeen een rosse kleur heeft – fauve – bruinachtig – geelachtig doch overal met lilas toonen. Het was niet makkelijk te schilderen, ik zal er verschillende effekten nog van zoeken, met sneeuw b.v. moet het zeer eigenaardig wezen.’ Tussentijds is zijn eerste conclusie: ‘‘… het is iets eigenaardigs van hier, telkens precies ’t zelfde en toch net precies variatie, dezelfde motieven als schilderijen van meesters die in ’t zelfde genre werken en toch verschillen, o het is hier zoo eigenaardig – en zóó stil, zóó vredig.– Ik kan er geen ander woord voor vinden dan vrede.’ Eind november wordt hij zenuwachtig en slaat de eenzaamheid toe. Hij neemt de trein richting Nuenen.

Nasr filterde Van Gogh’s brieven en plaatste diens woorden “in een volkomen nieuw verband – ingedikt en herschikt tot poëzie”. Het eerste gedicht is een herschikking van een brief op 3 oktober aan broer Theo van Gogh waarin Vincent vanuit Drenthe meldt dat hij erg graag had gewild dat ze samen zouden wandelen en schilderen “Ik geloof het land U zou inpakken en overtuigen”. * Nasr: Wat zou ik u graag  – hier hebben. Het poëziegeschenk ademt meer de nervositeit van Van Gogh dan het thema van de Poëzieweek 2022 beloofd: Natuur.

Brief Vincent van Gogh aan Theo van Gogh, Nieuw-Amsterdam, op of rond 3 oktober 1883, briefnr. 392, http://www.vangoghletters.org/vg/letters/let392/letter.html

Citaat: https://www.geheugenvandrenthe.nl/page/12872/van-gogh—kerkhof-pesse

Het nieuwe kunstpodium Campis in Assen heeft als eerste presentatie een solotentoonstelling van de Chinese kunstenaar Lu Xinjian. Er hangen een 15-tal flinke schilderijen uit de reeks City DNA’s: abstracte plattegronden van steden als NewYork, Madrid, Los Angeles en nu ook, in lichtblauw, Assen. Goed herkenbaar zijn straten en vaarwegen aangeduid door middel van een streepjespalet bestaand uit gekleurde blokjes en dunnere korte lijntjes. De ene keer zijn de lijntjes geschilderd de andere keer zijn ze uitgesneden en opgeplakt. Een werkwijze die doet denken aan Mondriaan die 150 jaar geleden geboren werd. Het schilderen reduceren tot het plaatsen van streepjes is een typisch grafische methode die teruggaat tot de optische werkwijze van 19e eeuwse franse kunstbewegingen. Mogelijk dat Lu daarom ook een groot zelfportret van Vincent van Gogh meestuurde dat hij op eigenzinnige wijze heeft geïnterpreteerd middels deze systematische streepmethode. Zijn grafische visie wordt nog eens benadrukt door het eveneens exposeren van door hem vormgegeven sneakers en koptelefoon. De interessante vraag die Lu Xinjan hiermee lijkt op te werpen is die naar de relatie tussen concept en resultaat. Hebben we hier te maken met schilderijen of design? Of vinden we die kwestie niet belangrijk omdat het kunst is ? Mondriaan vond dat uiteindelijk kunst opgaat in het leven, door middel van een nieuwe beelding.

https://www.campis.nl/over-campis/

Amersfoort besteedt in 2022 het hele jaar door veel aandacht aan Mondriaan. Zeer interessant is het project ‘brieven aan Mondriaan’: https://www.theaterveerensmederij.nl/voorstelling/61/brieven-aan-mondriaan/