München in transformatie

De verschillen in cultuurinteresse tussen Duitsland en andere landen, bijvoorbeeld Nederland, zijn aanmerkelijk. De verschillen tussen regio’s binnen een landsverband doen daar vaak nog een schep bovenop. München is anders dan Berlijn, anders dan Bremen, anders dan Düsseldorf. De stad kan intimiderend werken als je oog alleen getrokken wordt door de Wittelsbach- en Ludwig-architectuur. De Residenz en de Pinacotheken herbergen een enorme hoeveelheid kunst en vormgeving. Het dragen van een paar goede wandelschoenen is aan te bevelen. Daarnaast biedt München een fraaie dosis hedendaagse kunst zoals in het Lenbachhaus. We zagen daar een stevige onderzoekspresentatie op grond van de Almanak van der Blauen Reiter (1912). Een langer lopend project, sinds 2020, dat deze beweging plaatst tegenover andere, modernere, collectieven en groepsprocessen: “Gruppendynamik, Kollektive der Moderne”. Maar ook minder opvallende ruimtes zoals het Kunstpavillon in de oude Botanische tuin met een manifest van stripkunstenaars, die Comic-Gewerkschaft, en galerie Braun-Falco met een fraaie expositie van ‘classic’ schilderijen van Lars Teichmann.

Wat ook intrigeert zijn de opdrachten die de Nederlandse architectenbureaus ZUS en  De Zwarte Hond in deze stad uitvoeren. ZUS ism Site Practice bemoeit zich (2023) met het Fritz-complex in de wijk Neuperlach en ze maken er een duurzaam, hybride, culturele, klimaatneutrale modelbuurt van. DZH nam onder het credo ‘la verde vita’ de wijk Moosach onder handen (2021): “Het doel is het creëren van een integraal, toekomstbestendig en stedelijk stadskwartier met 900 extra wooneenheden”.  Ook deze wijk bevindt zich buiten het centrum.

Advertentie